برداشت چغندرقند در تاریخ 12 آبان ماه آغاز شد و تا مورخه ی سه شنبه 14 آذر ماه به طول انجامید. به دلیل وجود سنگ های درشت در زمین (خاک مزرعه دارای بافت شنی و تا حدودی شنی – لومی است) قادر به استفاده از دستگاه های برداشت چغندرقند برای کاهش هزینه ها نبودیم، لذا مجبور به استفاده از نیروی کارگری جهت برداشت، شدیم.

خوشبختانه درصدِ قندِ محصول برداشت شده (عیار چغندرقند) به 20.6 رسید که دلایلی که متعاقباً ذکر خواهد شد در افزایش میزان عیار دخالت داشت:

1-  انتخاب بذر متناسب با شرايط آب و هوايی، طول دوره رشد و مقاوم به عوامل نامساعد کشت در منطقه، افزایش ميزان عيار را در پی دارد.
2- انجام شخم مناسب به منظور افزايش نفوذپذيری خاک و جلوگيری از چند شاخه شدن ريشه ها و نيز جمع آوری سنگهای موجود در خاک مزرعه تا حد امکان، از اهميت بسيار زيادی در افزايش درصد قند برخوردار است.
3- وجود تعداد مناسب بوته در واحد سطح (۹تا ۱۰بوته در هر متر مربع) به افزايش عيار منجر می گردد.
4- انتخاب تاريخ دقيق کاشت چغندرقند در افزايش درصد قند اهميت بسيار دارد.
5- کنترل به موقع علف های هرز به ميزان زيادی در افزايش عيار چغندرقند نقش دارد.
6- تغذیه اصولی گياه تأثير بسياری در بهبود وضعيت توليد قند در چغندرقند دارد. مصرف بيش از حد و دير هنگام کودهای ازته (بخصوص اوره و نيترات آمونيوم) باعث کاهش ميزان قند خواهد شد. همچنين کمبود ساير عناصر (آهن، روی، منگنز، منيزيم، بُر و …)  غلظت قند در ريشه را کاهش می دهد.
7- انجام آبياری های صحيح و به موقع در بالارفتن کيفيت ريشه ها چغندرقند نقش مهمی ايفا ميکند.
8- کنترل به موقع آفات و بيماری ها در طول فصل به بهبود وضعيت کيفی ريشه های توليدی می انجامد.
9- حفظ سلامت برگها تا آخرين لحظات رشد از گزند آفات و يا عدم چرانيدن آنها باعث افزايش عيار می گردد.
10 برداشت به موقع چغندرقند با توجه به علايم رسيدگی مزرعه موجب افزايش درصد قند ريشه ها می شود.
11- ممانعت از يخ زدن چغندرقند در جلوگيری از کاهش عيار فوق العاده موثر است.
12- چنانچه بوته ها به مدت شش هفته در معرض دمای ۴تا ۸درجه سانتيگراد قرار گيرند ٬به ساقه می روند و ميزان قندشان کاهش می يابد که در صورت رعايت دقيق تاريخ کاشت می توان از اين عمل ممانعت نمود.
13- سرزنی صحيح چغندرقند منجر به بالارفتن کيفيت چغندر تحويلی به کارخانه می گردد.
14- عدم تأخير در جمع آوری و حمل چغندرقند به کارخانه به دليل کاهش تنفس ريشه و ممانعت از تجزيه قند ها در بالارفتن درصد قند مؤثر است.

ناگفته نماند که در این مجموعه میزان تُناژ در واحد سطح به دلیل عدم وجین علفهای هرز بخش عظیمی از سطح زیر کشت، پایین آمد و آن هم به خاطر هزینه ی بالای نیروی کارگری در امر وجین بود؛ همچنین چغندر قند سازگاری وسيعی به شرايط محيط متنوع دارد به سرما و گرما نسبتاً مقاوم است تحمل خشکی را دارد به شوری خاک نيز مقاوم است. عوامل محيطی مانند حرارت، نور، طول روز و رطوبت خاک تا حد زيادی تعيين کننده نحوه رشد و ذخيره قند در ريشه می باشد. خاکهای باروری، دارای زهکشی خوب، بافت متوسط و اسيديته خنثی تا کمی قليايی برای چغندر قند ايده آل است. عملکرد در خاکهای نيمه سنگين به شرط وجود زهکشی خوب نيز مطلوب می باشد.

مراحل برداشت چغندرقند، در این روش به دلیل سنگ زیاد زمین نمی توان از ماشین های برداشت استفاده کرد و جبراً از این طریق بهره جستیم